تست جوش؛ ارزیابی دقیق کیفیت اتصالات فلزی در سازه
تست جوش یکی از مهم‌ترین مراحل کنترل کیفیت در سازه‌های فلزی است و به‌طور مستقیم با استحکام، ایمنی و دوام ساختمان در ارتباط است. این تست مشخص می‌کند که مقاومت واقعی اتصال‌های جوشی با مقاومت محاسبه‌شده در طراحی سازه همخوانی دارد یا نه؛ بنابراین نقش حیاتی در اطمینان از عملکرد صحیح اسکلت فلزی دارد.
برای دستیابی به یک جوش استاندارد و دارای خواص مکانیکی مناسب، تمام مراحل بازرسی و کنترل کیفیت جوش باید مطابق آیین‌نامه‌های معتبر مانند استانداردهای انجمن جوش آمریکا (AWS) و الزامات سازمان نظام مهندسی ایران انجام شود.
⸻
هدف از انجام تست‌های غیرمخرب جوش (NDT)
در تست‌های غیرمخرب جوش (NDT)، هدف تشخیص عیوب احتمالی در:
•فلز جوش
•فلز پایه
•ناحیه‌ی متاثر از حرارت (HAZ)
است؛ بدون آنکه آسیبی به قطعه وارد شود. این روش‌ها کمک می‌کنند کیفیت جوش به‌صورت کامل و دقیق ارزیابی شود.
⸻
روش‌های تست غیرمخرب جوش
برای بررسی کیفیت جوش، بسته به نوع سازه، شرایط پروژه و نوع عیب‌یابی، روش‌های مختلفی استفاده می‌شود. رایج‌ترین روش‌ها شامل موارد زیر هستند:
•VT – بازرسی چشمی
•PT – تست نفوذ مایعات
•MT – تست ذرات مغناطیسی
•UT – تست التراسونیک
•RT – تست رادیوگرافی
•ET – تست جریان گردابی
•PA – فیز ارِی
•TOFD – تکنیک زمان پرواز پراش
هرکدام از این روش‌ها برای نوع مشخصی از عیب‌های سطحی یا درونی کاربرد دارند.
⸻
دلایل ایجاد عیب در جوشکاری
نقص‌ها معمولاً به‌دلیل حرارت بسیار بالا، تنظیمات نادرست دستگاه، استفاده از مواد نامناسب یا رعایت نکردن اصول صحیح جوشکاری ایجاد می‌شوند. این عیوب ممکن است شامل ترک، تخلخل، نفوذ ناقص، عدم ذوب و دیگر ناپیوستگی‌های ساختاری باشند.
⸻
تشخیص عیوب با تست جوش
تست جوش—چه مخرب (DT) و چه غیرمخرب (NDT)—تمام ناپیوستگی‌های احتمالی را، چه سطحی و چه عمقی، شناسایی می‌کند. به کمک این تست‌ها می‌توان از کیفیت اتصال‌های جوشی اطمینان حاصل کرد و در صورت وجود نقص، اقدامات اصلاحی لازم را انجام داد.
